Film 'Gagarine' van het Franse regieduo Fanny Liatard en Jérémy Trouilh

Gagarine opent met archiefbeelden waarin te zien is hoe kosmonaut Yuri Gagarin in 1963 onder luid applaus het woonproject Cité Gagarine in Ivry-sur-Seine, net buiten Parijs, inhuldigt als een soort sociale utopie. Vijftig jaar later is de situatie minder rooskleurig. Cité Gagarine, met haar meer dan 350 appartementen, haar chronisch defecte liften en verouderde elektriciteits- en waterapparatuur, moet worden gesloopt. Het is een lot waar de zestienjarige zwarte jongen Youri zich hevig tegen verzet. Hij weigert zich bij de sloop van de cité neer te leggen. Terwijl het gedoemde pand leeg loopt, probeert hij het in orde te houden.

Ondanks het utopische geloof in vooruitgang, techniek en wetenschap dat destijds mee aan de basis lag van de geprononceerde architectuur van woonblokken zoals Gagarine, maakt men de keuze om het pand af te breken en niet te renoveren. De regisseurs hopen dat hun film een blijvende herinnering is aan het opgeblazen appartementencomplex en het gat helpt opvullen dat in de levens van de voormalige bewoners is geslagen. 'Ook al waren er veel problemen, ook al woonden veel mensen er alleen maar omdat ze zich niets anders konden veroorloven, de cité was een deel van hun identiteit. Ze zeiden het letterlijk: "Ik ben van Gagarine." En nu is er geen Gagarine meer.' Liatard en Trouilh maken met Gagarine een meesterlijk verlengstuk van hun gelijknamige kortfilm uit 2014.